Niewydolność serca jest poważnym stanem chorobowym, w którym serce nie może pompować odpowiedniej ilości utlenowanej krwi do innych części ciała. Według Amerykańskiego Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (CDC) około 5,1 miliona osób w Stanach Zjednoczonych cierpi na niewydolność serca i około 40-50% z nich umiera w ciągu roku od diagnozy. Ekonomiczne skutki niewydolności serca są ogromne, gdyż koszty leczenia Ameryka- nów z powodu niewydolności serca, z uwzględnieniem nieobecności w pracy, wynoszą średnio około 32 miliardów dolarów rocznie. Na całym świecie około 23 milionów ludzi cierpi z powodu niewydolności serca.
Niewydolność serca jest zazwyczaj następstwem innych chorób układu krążenia, takich jak miażdżyca tętnic, wysokie ciśnienie krwi, cukrzyca, zaburzenia rytmu serca (arytmia), choroby zastawek serca lub kardiomiopatię. Do rozwoju niewydolności serca przyczyniają się ponadto otyłość, palenie, siedzący tryb życia oraz występowanie chorób serca w rodzi- nie. Do najczęstszych objawów niewydolności serca należą: zmęczenie, duszność, zawroty głowy, długo- trwały kaszel i świszczący oddech, a także obrzęk kostek, nóg i brzucha.
Serce człowieka jest mięśniem, który wymaga ogromnych ilości energii w postaci ATP (adenozynot- rójfosforanu), aby funkcjonować poprawnie. Energia ta jest potrzebna dla podtrzymania regularnego bicia serca (bije 100.000 razy dziennie) i krążenia krwi (5 litrów krwi przepływa przez ciało w każdej minucie). Chociaż brak tej energii życiowej jest najważniejszą przyczyną niewydolności serca, konwencjonalne metody leczenia ignorują ten fakt. Zamiast tego konwencjonalne leczenie niewydolności serca zwykle obejmuje leki, takie jak diuretyki (leki moczopędne) i beta-blokery, które tylko łagodzą objawy przez zmniejszenie obrzęku mięśnia sercowego lub zwiększenie łatwości oddychania. Diuretyki są stosowane do pierwotnego leczenia niewydolności serca w celu zmniejszenia obrzęku przez usunięcie wody nagromadzonej w tkankach. Jednakże leki moczopędne wypłukują także bardzo ważne rozpuszczalne w wodzie witaminy, takie jak witamina C i B1 oraz minerały, takie jak potas, wapń, magnez, cynk itd. Te mikroskładniki odżywcze są niezbędne dla prawidłowego skurczu i rozkurczu komórek mięśnia sercowego. Beta-blokery usuwają z organizmu koenzym Q10 (CoQ10), czyli składnik odżywczy niezbędny do wytwarzania ATP w mitochondriach komórek. Digoksyna wypłukuje magnez i witaminy z grupy B, które są niezbędne dla optymalnej produkcji bioenergii w komórkach. Udowodniono, że niedobór takich składników odżywczych jak koenzym Q10, witamina C i witamina B1 zwiększa ryzyko niewydolności serca.
Związek pomiędzy niedoborem mikroskładników odżywczych w diecie,
brakiem energii w mięśniu sercowym i zmniejszeniem funkcji pompowania serca
(niewydolność serca można szczegółowo poznać w każdym najmniejszym
detalu na interaktywnej stronie internetowej www.bodyxq.org.
Przeprowadziliśmy pilotażowe badanie kliniczne z udziałem pacjentów z niewydolnością serca w wieku 41 i 68 lat1. Pacjenci ci pobierali specyficzną kombinację mikroskładników odżywczych przez sześć miesięcy. Wyniki wykazały znacząco lepsze pompowanie krwi przez serce (poprawa objawowa), a tym samym poprawę jakości życia uczestników. Na początku badania 70 procent pacjentów cierpiało z powodu rozległego upośledzenia czynności układu krążenia i ich codziennej aktywności. Trzydzieści procent pacjentów zgłaszało umiarkowane ograniczenie ich codziennej aktywności fizycznej. Na końcu badania u 80 procent pacjentów stwierdzono poprawę ich stanu zdrowia o jeden lub więcej stopni w skali Nowojorskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Po sześciu miesiącach połowa pacjentów mogła znowu prowadzić normalne życie bez dyskomfortu lub objawów towarzyszących.
Inne badania kliniczne powtarzały i potwierdzały podobne wyniki, podkreślając znaczenie suplementacji mikroskładnikami odżywczymi2. Konwencjonalne leki na niewydolność serca powodują tylko wyczerpywanie niezbędnych mikroskładników odżywczych dla optymalnej pracy serca. Dla- tego suplementacja mikroskładnikami odżywczymi jest jedynym skutecznym sposobem zapewnienia bioenergii dla optymalnego funkcjonowania komórek mięśnia sercowego.